Varoluş, bir ortama muhtaçtır. Ortam ile işaret etmek istediğimiz, toplum ve kültürdür. Toplumu yaşatan ve içinde bulunduğu toplumun varlığını belirleyen bir kurum olarak üniversite, varoluşunu ve yaşamasını içinde bulunduğu topluma ve kültürüne borçludur. Bu kitap, üniversite kültürüne katkı yapmayı amaçlamaktadır.

Üniversite, değer statüsü itibariyle, en üst bilgi kurumudur. Aynı zamanda, bir toplumda en derin bilgi kurumudur. Üniversite; bilginin üretilmesi (araştırma), iletilmesi (eğitim) ve kamu hizmeti (yayın+danışmanlık) şeklinde bütün boyutlarıyla, bilgi ile meşgul olan bir kurum olarak tanımlanmaktadır. Bilgide amaç “doğruluk”tur. Estetikte amaç “güzellik”, etik (ahlak felsefesi) alanında amaç “iyiliktir”. Doğruluk, güzellik ve iyiliğin yekvücut halinde birlikteliği de “hakikat” olarak vasfedilmektedir. Bu yüzden bir kurum olarak üniversite ve onu meydana getirenler, hakikati arayanların topluluğudur. Hakikat, varlığın tümel (külli) bilgisi olup doğruluk, güzellik ve iyilik bir bütün halinde bu külli bilgide ortaya çıkar. Üniversite ise varlığını bu külli bilgiye adaması gereken ve onu sadakatle aramaya çalışan kurumsal bir yapıdır. Onun en temel özelliği bu olmalıdır. Bu eser, üniversitenin bu temel özelliğini dikkate alarak ülkemizdeki üniversite pratiklerini değerlendirmekte ve sorgulamaktadır. Böylece bitimsiz bir anlama çabası geliştirmeyi amaçlamaktadır.