İstikrar programları ve bunların neticeleri ülkelere göre çeşitli farklılıklar göstermektedir. İstikrar programlarının temel amacı ödemeler dengesi açığının kapatılması yani ülkenin kendi dövizini yaratabilir durumda olması ve enflasyonun kontrol altına alınmasıdır. Kitapta stabilizasyon politikalarının etkileri açısından teorik bir çerçeve çizilmiş ve daha sonra ülkeler bazında analizler yapılmıştır. Gelişmişlik düzeyi ve istikrar politikaları uygulamasının parellellik gösterdiği 4 ülke (Arjantin, Meksika, G. Kore, Brezilya) Türkiye ile karşılaştırılmıştır.

İnceleme ve uygulamaların tarihsel bir perspektif içinde ele alındığı sebep sonuç ilişkilerini değerlendiren bir çerçevede hazırlanmıştır. Stabilizasyon politikalarının “başarısı“ ülkelerin uyguladığı stratejilerin ekonomik bünyeye uygunluğu ile doğru orantılı olmuştur.