Türkiye Türkçesinde ad+yardimci fiil yapisinda adlari fiillestirmede kullanilan yardimci fiillerin et-, eyle-, kil-, yap-, ol-, bulun-, i-, dur- ile sinirli olmadigi malumdur. Bu fiiller disinda esas fiil halinde tek baslarina yüklem görevi icra eden pek çok fiilin kimi örneklerinde önlerindeki belirsiz veya hal ekli ad unsuruyla söz dizimi ve anlamca birlesmek veya kaynasmak suretiyle cümlede icra ettikleri yüklem görevlerinde bir zayiflik göstererek veya bu görevlerini yitirerek yardimci fiil hüviyetine büründükleri; böylece önlerindeki ad unsurlariyla yeni bir hareket kavramini karsilamak üzere tek bir kelime haline geldikleri ve dolayisiyla ancak bu ad unsuruyla birlikte yüklem görevini icra edebildikleri görülür.