“Son Halife” Abdülmecid Efendi, hem hami hem sanatçı hem de bir Osmanlı şehzâdesi olarak farklı kültürel ve tarihsel kimlikleriyle pek çok araştırmacının ilgi odağında yer alıyor. Abdülmecid Efendi, sanatın her dalına ilgi duyan, resim, müzik ve edebiyata özellikle önem veren, dönemin sanatçılarını, yazarlarını himayesine alan entelektüel dünya görüşüyle dikkatleri üzerinde toplamayı sürdürüyor.

Amcası Sultan II. Abdülhamid’in talimatıyla tecritte yaşamak zorunda kalan Abdülmecid Efendi, hanedan mensubu olmasına karşın, Tevfik Fikret’in kaleme aldığı ünlü “Sis” şiirinden ilhamla yaptığı aynı adlı resmi, II. Abdülhamid’in Hal’i, Tarih Dersi/Nasihat gibi siyasi konulu yapıtlarıyla dikkat çekerken sarayda yaşamın farklı yönlerini ele aldığı Haremde Goethe/Mütalaa, Haremde Beethoven/Ahenk gibi resimleriyle Türk modernleşmesine dair yapılan çalışmalar için kaynak sunuyor.

“Türk Sanatının Büyük Ustaları” başlıklı serinin yedinci kitabı Abdülmecid Efendi, yalnızca ilginç ve renkli kişiliğiyle ressam bir şehzâdenin hayatını anlatmakla kalmıyor, on dokuzuncu yüzyılın sonu ve yirminci yüzyılın başında Osmanlı coğrafyasındaki siyasi ve sosyal görünüm hakkında da bilgi veriyor. Okurun, büyük bir dönüşüm sürecinin yaşandığı dönemin sanatçıların eserlerine yansımalarına, cömert bir hami olarak Abdülmecid Efendi’nin kültür dünyasındaki rolüne, İkinci Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’in ilanına değin yaşanan olayların entelektüel düşünce üzerindeki etkilerine dair bilgiler edinmesini sağlıyor.