Türk müziği 20. yüzyıla kadar meşk adı verilen öğretim yöntemi ile öğretilmiş ve aktarılmıştır (Hatipoğlu, 2017, 5). Bir nevi öğrencinin, hocanın icrasını taklit ederek eseri ezbere alma yöntemi olan meşk sisteminde zamanla öğrenim ve öğretim süreci içerisinde bazı aksaklıklar meydana geldiği görülmüştür. *Bu kusurların en erken farkına varılanı ve özellikle 19. yüzyıl sonlarından itibaren sıkça dile getirileni eser kayıplarıyla ilgilidir* (Behar, 2012, 161). *Bir diğeri ise; meşk repertuvar öğrenimiyle teknik öğrenimi ayırt etmez* (Behar, 2012, 172) şeklinde ifade edilmektedir. Genelde ve özelde ortaya çıkan bu aksaklıkları gider mek için Türk müziği eğitimine yönelik kaynak oluşturma ihtiyacı doğmuştur. Türk müziği keman eğitimindeki oluşturulan kaynaklara baktığımızda mevcut kaynakların azlığı göze çarpmaktadır.

Türk müziği keman icracılığında ekol olarak kabul edilen Haydar Tatlıyay ve Sadi Işılay’ın keman icra tavırlarının öğretilmesi ve benimsenmesi için keman icralarına ait ulaşılan ses kayıtlarında kullanmış oldukları süsleme teknikleri, ilave nota kullanarak yapmış oldukları süslemeler, tartım değişikliği ile yapmış oldukları süslemeler, kullanmış oldukları yay teknikleri, müzikal ifade unsurları dikkate alınarak notaya aktarılmış ve bu ses kayıtlarına barkod oluşturarak okurlara sunulmuştur. Bu sayede notaya aktarılmış icralara ait ses kayıtlarını dinlerken nota ile takip edilebilecek ve eşlik edilebilecek.