Çoklukla yedi heceli dört dizeden oluşan ve kendilerine özgü bir ezgi ile söylenen halk şiirlerine mani denir. Halkın ortak malı olan manilerin ilk söyleyeni belli değildir. Kuşaktan kuşağa sözlü olarak aktarılır. Daha sonra bir kişi bu manileri derleyerek yazıya geçirir. Böylece tüm halkın ortak kültür değeri olarak kalıcı hale gelir.