Aşk; sen kırmızıyı severken o maviyi seviyor diye tüm mavilikleri ona sunmaktı. Ama kaybeden maviydi çünkü kırmızının aşkını göremeyecek kadar derindi.

Gökyüzü kızıl giymişti o gün
Yağmur damlaları aşkla düşüyordu
Selvimin yüzünden kalbine doğru
Sonra, sonra gökkuşağı maviye büründü
Kırmızı, mavi damlalar aşkla birleşti dudaklarda
Bal kadın
Onu ilk gördüğümde
Zarafetinin yanında
Ürkek bir ceylan gibiydi
O bakış hâlâ aklımdan çıkmıyor
Sonra o yağmur damlaları geldi kızıl gökten
Kalbini kaplayan mavinin ıslanması ile
Kırmızı mavi şiir doğdu
Aşk mı, bilmem
Bilemem...