Tuhafara’yı gördün mü?

O mavi gök geyiğini

Yer bakarsan ağaçtır

Geyik ki yürüyen bir ağaç değil mi?

Tuhafara her şeyin başladığı

O aykırı ayrılık ormanı değil mi?

Ve ceviz ağaçları suyun kaydedicileri

Ah toprak annelerin annesi

Taşıyıp da tekrardan mürekkep,

Bunca kaba yükü,

Atıp durur o diri yürek yine de inceliğe

İşte bunlar Tuhafara’da başladı

Hep Tuhafara’da bitti aynı anda belki de

Zaman yanılsamasında

Yeşil, mavi ve kara burada birleşti
Yaşamak orda denizde su içmek,
Akşam hüznü tenine,
Bir damla gözyaşına banmak zorun ekmeğini,
Tuhaftır, kimse görmez birbirini bu kalabalıkta,
Kimsesizdir herkes,
Bu avuntu sokağında,
Lal şehirlerde lafaza,
Körler çarşısında fenerdir...