Ben derinin altındaydım. Esnedim. Gözlerimi araladım. Derinin altındayım. Hava çok soğuk. Mantoya sarıldım. Gözlerimi kapattım. Tekrar uyudum. Önce su yürüdü. Beni besledi, büyüttü ve soluk benzime az da olsa renk verdi. Ateş yürüdü, beni katılaştırdı. Bana biraz daha renk kattı. Sanırım uyanmam için milyonlarca sene uyumam gerekmişti. Nihayet yer yürüdü, beni doğurdu. Beni ifşa etti.

Erkekler taşı ölçtüler biçtiler. Obsidyeni seçtiler. Sertti. Keskindi. Bana hiç benzemiyordu. Anamız birdi ama babamız belli değildi. Uysalım, kırılgan ve hassas bir kadın gibiyim.

Beni görmezden geldiler.

Hazırlandılar. Obsidyeni sevdiler. Bıçak yaptılar. Zıpkın, balta, mızrak ve ok uçları yaptılar. Hazırdılar.

Benden adam olmazdı.”

Ben, Mr. Alabaster