Muhammet Çakıral, öykülerinde 21.yüzyılda kaybolmakta olan insan profillerini öne çıkarıyor. Yazar, anlatı tekniğiyle, mizah unsurunu nehir öyküler tarzında ustalıkla birleştiriyor.

Daha çok, kentleşen insan sınıfından henüz uzak, ama ilişkide olan ya da geçiş süreciyle birlikte kimlik değiştirmeye hazır, biraz ilkel, çok tanıdık, naif, sevgi dolu, doğayla bütünleşen toprak ve dağ insanlarıdır söz konusu.

Muhammet Çakıral, kaybolmaya yüz tutan insanları anlatırken, çoğu yerde çok iyi bildiği coğrafyayı da bu sürece dâhil ediyor.