En-lendikçe yoksunlaşır bazı çehreler
mimik yok, duygu yok simalarında
seslerinde notalar çaresiz kalır
dokundukları yerde renkler solmakta 
Ruhları sanki esir alınmış,
paranın karanlık zindanlarında
Yüzlerinde kaslar donmuş adeta
sadece bazen tıslayıp dururlar
yılan gibi gülüp yılan gibi sokarlar
kazara içilmişse bir kahve birlikte
yoktur hatırı kırk ‘Planck Zamanı’ bile
Ben yok’um, sen yoksun, hep o var
onlar vardır’lar çepeçevre
Çıkar için örerler ağlarını
zehirli örümcek gibi beklerler avlarını
Ne alında bir damla ter
ne gözünde bir damla yaş
para puldur tek aşk tek telaş
Ümidin katilleri eyyy acımasız yaratıklar
Siz nesiniz ve nereden geldiniz?