Ne yiyeceğimiz nede içeceğimiz bir damla suyumuz vardı.
Fenerlerimizin pilleri zayıflamış neredeyse bitmek üzereydi ki tünelde bir anda üç yol belirdi.
“Hadi buyur bakalım! Hangi yoldan gideceğiz şimdi?”
Sorusuna yanıt vermeme fırsat kalmadan ikimizin de fenerleri söndü.
“Allah kahretsin! Her şey ters gidiyor!” diye bağırdı Mert.
“Mert sessiz ol!” diye fısıldadım. Bir ayak sesi, daha doğrusu sanki birisi hızlı adımlarla, bize doğru geliyordu. Ses gittikçe yaklaşıyordu. 

“Karanlıktan Korkuyorsan Yalnız Okuma..!”