Edebiyat tarihimizde manzumeleri, nesirleri ve fikirleriyle önemli bir yere sahip olan Mehmet Akif, aynı zamanda dil ve üslûp yönüyle de dikkat çeken bir şair ve nasirdir. Servetifünun edebiyatının doğurduğu suni ve çetrefil bir dilden yeni edebiyatımızın gerçek ve yaşayan Türkçesine geçiş süreci içinde önemli bir yeri bulunan Akif, eserleriyle en temiz ve en tabii Türkçenin güzel örneklerini vermiştir.

Akif *Ne tasannu bilirim, çünkü ne sanatkarım* der. Bu hem bir hakikatin, hem de tevazunun ifadesidir. Hakikatin ifadesidir, çünkü Akif`in şiirlerinde tasannu yoktur; şiirlerini sanat yapmak için de söylememiştir. Tevazunun ifadesidir, çünkü sehl-i mümteni örneği olan öyle mısraları vardır ki onları söyleyebilmek için gerçek bir sanatkar olmak gerektir.

Bu kitap, Mehmet Akif`in eserlerindeki dil ve üslup özelliklerini kapsamlı bir şekilde ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır. Bu gayeyle, Akif`in Safahat`ı başta olmak üzere, Sıratımüstakim ve Sebilürreşat dergilerindeki makaleleri, tefsir yazıları, hitabeleri, tercümeleri ve bir kısmı neşredilen Kuran Meali, yani manzum ve mensur bütün eserleri gözden geçirilmiş; onun dil ve üslup özelliklerini en iyi yansıtan metinler tespit ve tahlil edilmiştir.

Denilebilir ki Akif; zevk inceliği, gönül hassasiyeti, fikir derinliği ve hayal yüksekliği bakımından Türk edebiyatında harikulade denecek derecede edebî bir kudreti haizdir. Lisanı sade, ifadesi selis, üslûbu canlı bir şair ve nasirdir.