Bu çalışmada, tufandan önceki toplumsal yapı, tufanın cereyanı ve tufanın bölgesel bir karakter taşıyıp taşımadığı, zamanı ve yeri gibi hususlar; kutsal kitaplar başta olmak üzere arkeolojik, jeolojik, edebi ve tarihi kaynaklar ışığında değerlendirilerek, bazı sonuçlara ulaşılmaya çalışılmaktadır. Buna göre, modern bilimin imkânları dâhilinde ortaya çıkan fikir birliğine göre, dünya genelinde gerçekleşen evrensel bir tufanın izine rastlanmamıştır. Dolayısıyla bütün dünyanın tufan sonucu ortaya çıkan bir su kütlesiyle kaplandığı fikri, tarihsel kaynaklarla ve modern bilimsel akıl yürütmeyle örtüşmemektedir. Bu anlamda, yaygın bir biçimde Nuh Tufanı adıyla bilinen Tufan Olayı’nın, bütün dünyayı kapsadığını ortaya atanların dayandığı belgeler, çoğunlukla Babil dönemine ait bibliyografik eserlerdir. Günümüze kadar yapılan arkeolojik ve tarihsel çalışmaların sonucunda, kökenleri Babil dönemine uzanan çeşitli kültürlere ait tufan anlatılarının, destansal ve mitolojik unsurların etkisinden bir ölçüde kurtularak daha somut temeller üzerine oturması ve daha anlaşılır hale gelmesi sağlanmıştır. Şunu da belirtmek gerekir ki Tufan Olayı’nın gerçekleştiği dönemde vuku bulan insan, din ve toplum ilişkisi, Tufan`ın nerede nasıl ve ne zaman gerçekleşmiş olduğundan daha az önemli değildir. Bu anlamda kutsal kitaplarda geçen Tufan anlatımlarının tarihsel temellerinin yanında, bu anlatımların sembolizmi veya anlamlarıyla hemhâl olmak, evrensel bir tufanın değil, ancak evrensel bazı psikolojik ve sosyolojik gerçekleri ifade eden iman hakikatlerinin anlamlı bir ifadesi olarak karşımıza çıkmaktadır.  Bu bakımdan değerlendirildiğinde, özellikle Tufan Olayı’nı birey, toplum ve din ilişkisi bağlamında ele alan Kuran-ı Kerim’de, olayın psikolojik ve sosyolojik yönü üzerinde ayrıntılı bir biçimde durulmaktadır.