Osmanlı Devleti XIX. yüzyıla gelindiğinde iki önemli baskıyla karşı karşıya kaldı. İlki milliyetçilikti. Osmanlı yöneticileri başlangıçta bu düşüncenin oluşturduğu tehdit veya tehlikeyi uzun süre anlayamadılar. İnsanlar ekmek için, namus için, din için, ,nandıkları insanlar için savaşabiliyor veya gözlerini kırpmadan ölüme gidebiliyorlardı. Fakat milliyetçilik yani “kendini başkasından farklı tanımladığı için ölmek“ başka bir şeydi. Fransız İhtilali’nden sonra Reisülküttap olan Raşid Efendi bir şeylerin yolunda gitmediğinin farkındaydı. Fakat neyin yanlış gittiğini teşhiste yanılmıştı. Ona göre özellikle eski Yugoslavya sınırlarının kuzey ve batı kesimlerine daha çok top ve silah gönderilir, asker sevk edilirse ihtilalin Osmanlı ülkesi üzerindeki etkisi önlenebilirdi....