altın güneşe tırmanırken ölmüşlüğünüz var

ve ay tam on ikiden kaybolurken

düşlerinde delik deşik hapsolmuşluğunuz

işittim ki

limanlarınıza çırılçıplak bulutlarınız inmiş

içine ayazda kalanları

yan yana ama denizlerden ayrı çizdiğiniz

taşlara vurulup öyle yankılanacak cesediniz

boyalı ama

sulu bir gün göğündesiniz şimdi

nasılsa dinmemiştir kök olmuş kırgınlık

ah bir de gülerken

çocukluğunuzu kendi çemberlerinde

dünyayı da kendi ekseninde

dönsün diye sevmeleriniz yok mu

cıs