İşte orada duruyor. Hemen buzdolabının yanında. Dört ayaklı, tahtadan, küçük bir tabure. Bilmeyen biri kazara oturmasın diye Süleyman Amca üstüne bez örter, bazen de boş leğen bırakırdı. Çünkü o tabure Zeynel`indi. Zeynel`den başkası oturamaz, Zeynel`den başkası kaldıramaz, hele bakkalın dışına, kimse çıkaramazdı. Kendiliğinden oluşan bu kurala; insanlar korktukları için değil saygıdan dolayı uyuyorlardı.