Yavuz Yıldırım, bir çöküş anlatısının izlerini taşıyan Bir Anlamı Kalırsa Hayat (1992) ve Su Ölen Bir Yağmur’dan (2001) sonra, bu kez, bu çöküşten artakalan, yenik ve fakat iddiasına hâlâ sahip çıkan, soylu ve yalnız direncini bütün olup bitenlerin ortasında telaşsız bir şekilde sürdüren şiirleriyle uzun yıllar sonra tekrar merhaba diyor.