[Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber...
Hiç güzel olmasaydı, ölür müydü peygamber? ]

Demiş şair....

Ölüm hep yanlış anlaşılmıştır. Bize bir müddet izin verip, sonra gelip alan değildir o. Bizimle yaşayıp, bize kendini yaşatıp sonunda biten bir yoldur. Doğar doğmaz başlarız ölmeye aslında. Milyonlarca parçamız doğar, milyonlarcası ölür her an. Her nefeste biraz daha dışarı veririz kendimizi, her saç telinde ve tırnakta. Sonunda bitene kadar ölmeyi yaşarız. Hayatın sırrı ölmektedir. Fakat insan, ölümden uzaklaşmaya ayarlamıştır saatini. Bu yüzden asla öğrenemez, ölene kadar. Öyle ya da böyle; ister hiçlikten gelmiş olalım, ister varlıktan doğmuş olalım, doğmadan önce olduğumuz yere döneceğiz. Hiçlikse hiçliğe, varlıksa “Varlığa”.

Ölüm böyle hep yanlış anlaşılmıştır,