“Sürgün Şiirler” kitap olarak yayınlanmadan önce bunun gerekli bir şey olup olmadığına dair kafamda oldukça fazla cevapsız veya cevabı bende yeterli karşılık bulamayan endişelerim vardı. Ancak çevremde bazı arkadaşlarımın önerileri ve şiirlerin kolektif duygusallığını düşünerek bu şiirlerin paylaşılması kanısı bende ağırlık kazandı.

“Sürgün Siirler” bir coğrafyanın, bir toplumun belirli bir zaman dilimi içinde oluşturduğu duygusal rüzgârların, bende bırakmış olduğu etkilerin en çıplak bir şekilde dizelere
yansımasıdır. Benim yaptığım şey sadece bu duyguların nesnel bir olgudan şiirsel bir yapıya evrilmesini sağlamaktı. Zaten bu duygusal yapılar öyle güçlü esiyor ki kalemin gücüne ve etkisine fazla ihtiyaç almıyordu. Tam tersine duygulara haksızlık yaparak şiirlerin üzerindeki etki alanını daha çok sınırladığım kanısındayım.

“Sürgün Şiirler”in toplumun yalnızca bir kesiminin duygularıyla örtüşmesi, şiirsel bir handikap değildir. Ancak “Aşk”, “Sevda”, “Doğa”, “Toplum”, “Adalet”, “Özgürlük” gibi temalar ortaktır. Çünkü bu duygular zaman, mekân ve sosyo-ekonomik parametreler içinde insanlarda farklı faklı gelişiyor.