Kötülük gerçektir. Fakat doğuştan değil, sonradan kazanılmış bir şeydir ve asla iyinin tersi de değildir, aksine onu yok eden şeydir. Sözde “kötü bir çocuğa” yapılan zulüm, o çocuğu kötü bir yetişkin yapacak ve daha sonra aydınlanmış bir tanık, onu kurtarmaya gelmedikçe kötü bir dünya yaratacaktır. Saygı duyulan ve sevilen bir çocuk ise bambaşka bir dünya yaratacaktır. Biyolojik vazifemiz insan yaşamını yok etmek değil, korumaktır.
Ne kadar sıklıkla müşahede edilirse edilsin, kötülüğün, yıkıcılığın ve sapkınlığın kaçınılmaz olarak insan varoluşunun bir parçasını oluşturduğu doğru değildir. Ancak her gün daha fazla kötülük yaptığımız ve onunla birlikte kesinlikle önlenebilir acılardan mürekkep okyanusu milyonlar için doldurduğumuz doğrudur. 
Bir gün çocukluğun bastırılmasından kaynaklanan cehalet ortadan kalktığında ve insanlık uyandığında, kötülüğün üretimi durdurulabilir.