Depremlerde yırtılan şehirlerin, dağların

Kederini omuzlar uğultusu rüzgârın

Acıları derine gömer geçer bir süre

Sükûnetle seyrine devam eder yerküre

Temizlerken teninden çakılını, kumunu

Bakarsın ki hayatın bitivermiş oyunu

Sevilmişsin, sevmişsin gölgeli bir durakta

Emellerin tükenmez nihayetin toprakta

Hırsa düşen dünyanın sofrasına buyurur

Birkaç dirhem toprakla gözlerini doyurur

Rahmet iner her gece sertçe basma zemine

Tevâzuyla yürü sen hakikatin sesine

Gönlümüze kurulmuş muhabbetin meskeni

Şükür ile anarız, toprağa can vereni