Mes`ud bin Ahmed`in Süheyl ü Nev-bahar adlı mesnevisi, beşeri aşk konulu ilk mesnevi olması dolayısıyla Türk edebiyatı araştırıcıları için; yalın bir Türkçe ve birçok eskicil öğeler içermesi nedeniyle de Türk dili tarihi araştırıcıları için büyük bir öneme sahiptir. 14. yüzyıl Türk edebiyatının bu önemli eseri üzerinde Cem Dilçin, eldeki iki nüshaya dayanarak, mükemmel bir eleştirili yayın gerçekleştirmiş; eseri Türk edebiyatı açısından geniş bir incelemeyle ele almıştır. Semih Tezcan da, bu eleştirili yayın üzerinde genellikle metin onarımlarını içeren görüşlerini, yetkin bir çalışmayla bir kitapçıkta toplamıştır. Biz de Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait böylesine önemli bir metnin sözvarlığıyla ilgili notlar yazarak hem o dönemin sözvarlığı üzerine yapılan araştırmalara katkı sağlamak hem de bu vesileyle kimi eskicil sözcük ve biçimlerle ilgili görüşlerimi aktarmak istedim. Sonunda, Eski Türkçe araştırmaları için pek iyi bilinen fakat Anadolu Türkçesi için pek yaygın olmayan, kimi sözcük ve biçimlerle ilgili açıklamalardan oluşan bir çalışma ortaya çıkar.