“Ey Kardeş! Benden birkaç nasihat istedin. Sen bir asker olduğun için askerlik temsilatiyle, sekiz hikayecikler ile birkaç hakikati nefsimle beraber dinle. Çünki, ben nefsimi herkesten ziyade nasihata muhtaç görüyorum. Vaktiyle sekiz ayetten istifade ettiğim “Sekiz Sizéü biraz uzunca nefsime demiştim. Şimdi kısaca ve avam lisanıyla nefsiye diyeceğim. Kim isterse beraber dinlesin.”

Bu kelimeler ile “Sözler” eserine başlayan Üstad Hazretleri; bu eserde iman ve İslam hakikatlerini temsilî hikayecikler şeklinde anlatırken bunun yanında; haşrin hakikatinden, hikmet-i alemin tılsımını ve hilkat-i insanın muammasından, Kur’an’ın hikmet-i kudsiyesi ile felsefenin hikmetinin muvazenesinden, Risalet-i Ahmediye’den (a.s.m), enbiyanın mucizelerinden, namazın hakikatinden, tevhidden, imanın mehasininden, mucizat-ı Kur’aniyeden, kaderden ve ictihad meselesinden, cennetten, beka-i ruh ve melaikeden, “Ene ve zerre”den, mirac-ı Nebeviyeden (a.s.) ve Şakk-ı Kamer’den, mevcudat-ı alemin vahdaniyete şehadetlerinden bahsetmektedir.