Esma Özlen, kendinden bir önceki kuşağın şiirinden etkilerle değişerek yaşayan bir şiir yazıyor. Varoluş sorunlarını, bireysel deneyimlerini felsefi bir yönelimin ağır bastığı poetik anlayışla yazıyor. Kültürümüzün zenginliğini, yaşayan mevcut şiirimizin gücünü ve gençlerin kendi kültürleriyle barışık olduklarını göstermesi bağlamında bu poetik bakış ve duruş değerlidir. Bu özelliklerini aşağıdaki kısa şiirinde görmek mümkün. Böylesi kadim kültüre, sözlü ve yazılı geleneğe yaslanan modern terkipli şiirin geleceğini merak etmemek olanaksız.

Yara

hangi yola gitsem ucu yok

yolların çakılı kumu akıp gitmiş

taşan bir dere gibi içim
sığmıyor bendine

çakılı kumu dağılmış yol gibi
habire kanıyor

mırıldanıyorum kendi kendime
herkesin vardır bir yarası içinde işleyen