"gün izi dolaştığım sokaklar
hiç tanıdık gelmese bile
dışarı bırakılan kırık dökükler
beni etkiliyor öteden beri
hepsi bir direncin alın teri

tutağın üstüne çıkan
el izlerinden daha yorgundur
ivecen insanların acıları
tellenip gitmez yukarı
boğum boğum oturur eşiğine
senin için kurulur şükür kazanları
paylaşırlar sesini soluğunu
savaşın öbür yüzünden okunur
beş parmağın hevesleri”