``...Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz. Mesela çiçekler kendisi için açmaz, rüzgâr kendisi için esmez, bulutlar kendi yağmurlarında ıslanmaz, güneş kendisi için doğmaz. Güneş, bu sabah onun için doğmuştu. Kuşlar onun için cıvıldamış, bahar onun için gelmişti. Yaşamak, ölmek ve kalmak arasındaki bir serüvense eğer bu serüvenin kahramanı da kendisi olmalıydı. Hayatta kalmasının, mutlaka birileri için bir anlamı vardı. İçinde doğan umutla `Yaşamak lazımdı, her şey için!` diyerek kalktı ve aynadaki yansımasına `Merhaba dedi...`
Her okuduğunuz öyküde kendinize `Merhaba` demeniz dileğimle...