İlk baskısını 1913’te yapan Son Emel, Latin kökenli Türk harflerine Elif Tambulut tarafından aktarıldı. Kitabın önemi, Türk edebiyatı tarihinde ilk defa bilinçli olarak bir araya gelmiş bir edebî topluluğun, Servet-i Fünûn’un önemli isimlerinden Mehmed Rauf’a ait olması. Teliflerden çevirilere 16 hikâyeden oluşan bu eser, Mehmed Rauf çalışmak isteyenler için de bir kaynak niteliğinde.

Bundan daha önce hikâyelerin tamamının yeni harflere aktarılmış olmaması, nitelikli ve titiz bir çalışma ihtiyacını beraberinde getirmişti. Şimdi ise edebiyat tarihine sıkışmış bu eser okurlarıyla yüzleşmek istiyor.