Neden kendi olmaktan korkar 1 insan… Eksiklerinden mi yoksa kim ne der düşüncesinden mi? Bence ikisi de olmamalı. Biz kendimiz olmayı özgüven olarak kodluyoruz ama belki de daha fazlası… Belki birazcık huzurun da payı ölçülemez derece büyüktür…

Yanımızdakiler mutsuzken, mutlu muyuz?

Ya da illa tanımamız mı lazım yakından misal onca şehit ailesini, acısına şahitlik etmek için? Sıkıntılarımızın paylaşılıp öğütülmesi gerekmez mi?

Güçsüzlüklerimizi derinden keşfedip, yaralarımızı bir başımıza sarmamız ne kadar doğru?

Sadede gelirsek ; sevdiklerimiz olmadan birbirimizin yarasını sarmadan, ya da hasret kalmadan, her zaman kendimiz olacağımız insanlarla beraber olmadan yeni 1 güne başlayalım…

M. Nur Kurtul