Gelecek kaygısından uzak, doğayla, çevreyle barışık; ortak üretip adil üleşilen, eşitlikçi, sağlıklı bir yaşam özlemiydi bizimkisi. Düşünmeyi bile yasaklayanlar, darbeciler, acımasız sömürü düzencileri, düzenin tetikçileri buna izin vermezdi. Kurtuluş, devrimdeydi. Devrim için mücadele, mücadele için güçlü örgüt gerekliydi. Gizli yanı olan, enternasyonalist bir parti, Komünist Partisiydi bu… Kökü tarihin derinliklerindeydi partinin. Kurucusu, 14 yoldaşıyla, Karadeniz’de hunharca öldürülmüştü. Partililer, tutuklanmışlar, hapsedilmişler, yeraltına itilmişlerdi. Ama mücadeleleri sürüyordu. Çok kayıp vermiş, öldürülmüş, yaralanmış, sürülmüş, kıyılmıştık. İçimiz acıyordu. Hikâyeler var olunca anımsanırmış. İnsan anısıyla vardır. Yaşadıklarımızı gün yüzüne çıkarmak, ayakta kalanlarımıza düşen bir görevdi. Size, bir çağın kapanıp yeni bir çağın açılmış olduğu dönemin sayısız hikâyelerinden birisini, sayısız adsızlardan biri olarak anlatmaya çalışacağım.