Çok zor günler geçirdim vakti ile... Düşüp de kalkamayacağımı düşündüğüm amansız hikayelerim oldu. Kabuk tutmaz dediğim yaralar aldım. Umudumu yitirdiğim zamanlarım, çaresiz kaldığım anlarım oldu. Hayalini kuramadığım sonlarla bitti bazı mutluluklarım ve tüm sevinçlerim kursağımda kaldı... Bir nöbet hastalığı gibi uykusuz geçirdim bir çok gecemi. Gözyaşlarımla süsledim acılarımı. Ve ne vakit gönlümü sükuta terk ettim, işte o zaman bildim acılarımı gizlemeyi...