Sivas’lı yazar İbrahim Şahin’in Çayyurt mahallesinden başlayıp; İstanbul, Adana,Burdur ve en son da Ankara’da yaşadığı bazen sizi ağlatacak bazen de kahkahalarla güldürecek anılarını sizler için derledik.

*Bazen de evimizin karşısındaki söğüt ağaçlarının arkasına saklanırdım. Söğüt ağaçlarının beni tüm kötülüklerden koruyacağını düşünürdüm. Saklandığım zamanlarda, ağabeyim bana *hadi gel* derdi, ben kafamı uzatır *gelmem* derdim.

Yine böyle söğütlerin arkasına saklandığım bir gün, ağabeyim eline bir taş alarak bana seslendi: *Gel diyorum sana!* ben *gelmem* diyeceğim bir anda kafamı uzatmıştım, taşı nasıl attıysa kafama isabet etmişti. Başımdan kanlar akarak anneme koşmuştum. *Anne abim taşla kafamı yardı* dediğimi anımsıyorum. Onun da güzelce abimi sopayla dövdüğünü…*

Anneme Peri derlerdi.

Gözleri hafif kısıktı ama çalışkan bir kadındı, güçlü kuvvetliydi. Öyle güçlü bir bedeni oluşu herkesi hayrete düşürürdü…