Şaire ilham nasıl ki, ansızın geliyorsa ansızın da kaybolur gider. Yeniden gelen bir ilhamla tekrar buluşana dek, şaire eşlik edecek olan tek şey; yalnızlıktır. Ben her seferinde tefekkürümü ilhamlarla bilediğimde, bir daha dönüş şansım olmayan ana vatanla, hem de göbeğimin kesildiği o ana vatanın dağları, taşları, bağ ve bostanlarıyla uzaktan sessizce konuşurum. Tanıdık insanların simalarıyla duygular aleminde buluşurum. Öteki aleme göçmüş olanların kabirlerini şiirlerimle ziyaret ederim. Hem de ana dilimin keyfini çıkarırım.

Her gün benim kimliğimi, nereden gelip nereye gideceğimi sormakta olan ıstıraplı sorular içerisinde bilerek veya bilmeyerek şiir gemisinde yeniden uyanırım. Denizde giden gemi, menziline vardığında yolcular limana çıkmadan edemezler. Fakat bu yolculuğun katbekat fırtına darbesi ve şiddetli dalgalarının hücumundan sonra hedefe ulaşacağını biliyoruz. Şunu da biliyoruz ki hepimizin geldiği ve gideceği bir yerleri vardır. Ama ben dört gözle beklediğim karşı sahile ebediyen varamayabilirim. Fakat şiirlerimin, oraya günlerin birinde kesinlikle ulaşacağından eminim. 

Elbette güzel bir şiiri okumak oldukça huzurlu bir süreç. Herkesin hayatının şiir tadında olması temennisiyle…

23 Nisan 2022