1936 yılında, Sansaryan Han`da gördükleri işkenceler sonucu hayatını kaybedenlerin arasına, 1938 sonlarında. Emine Erinç de katılır. Şoför İdris’in öğretmeni, yoldaşı ve eşidir Emine...

Haydarpaşa`dan Karacaahmet`e doğru Emine`nin cenazesini taşıyan at arabasının arkasında bir tek İdris vardır. Yapayalnız toprağa verilir Emine, o gün.

Yaklaşık elli yıl sonra Şoför İdris de aramızdan ayrıldı. Vasiyeti Emine`nin yanına gömülmekti. Yüzlerce seveni Şoför İdris`i, elleri üstünde Karacaahmet`e taşıdı. Eski yoldaşları, ellerinde karanfiller bekleşirken, gençler, yumrukları havada "Bize Ölüm Yok" marşı eşliğinde onu Emine`nin yanına uğurladılar.

Hep Emine ile içtiği "and"a uygun yaşadı. İşkence gördü, hapis yattı, yoksulluklar yaşadı. Yılmadı. Örgütlenmekten vazgeçmedi. 6. Filo`yu denize döken üniversiteli gençlerin arasındaydı. Hapishaneler için açlık grevi yapanlarla birlikteydi. Seksenli yaşlarında, coplanan kitlenin içinde başı yarılanların arasındaydı. Eylem adamıydı. Yoldaşları da, adını bu yüzden "Eylem" koymuştu.

Onunla yüz yüze yapılan görüşmelerin kayıtlarından ve geride bıraktığı notlardan yararlanılarak hazırlanan bu kitapta, bir eylem adamının anılarını okuyacaksınız.