*Durdum çünkü bahçenin arka tarafı, küçük siyah kapının olduğu duvar iyiden iyiye karardı. Akşam çöktüğünden değil. Saat dört bile olamaz. Hava puslu olduğundan da değil. Başımı kaldırıyorum, deminki gibi mavimtırak gökyüzü. Sorun bahçede. Bahçe siliniyor.* 

Slade Geçidi’ne sap dar ve rutubetli bir aralıktır, dikkat etsen bile göremeyebilirsin.  Sağ kolundaki duvarda küçük siyah demir kapıyı bul.  Sapı, anahtar deliği yok ama dokunduğunda açılır.  Eski bir köşkün dökük mahallesine göre fazla şatafatlı arsa sınırlarına göre fazla büyük, güneşle yıkanmış bahçesine gireceksin, sakın şaşırma. Bir yabancı adınla selamlayacak seni, içeri davet edecek.  Önce gitmek istemeyeceksin.  Sonra gidemediğini fark edeceksin.

En orijinal ve sürükleyici yazarlardan birinin kaleminden çıkan bu ince işlenmiş, sıkı ve ürkütücü öykü, 1979’da başlayıp sarsıcı sonuna 2015’in Cadılar Bayramı civarında varıyor.  Dokuz yılda bir ekim ayının son cumartesi günü Slade Köşkü’ne bir *misafir* getirtilir.  Ama o misafiri kim, neden, ne amaçla seçmiştir?  Cevapları, merdivenin başındaki uzun tavan arasında…