Cahiliye dönemi Arap toplumu ahlaki bakımdan neredeyse tamamen tefessüh etmiş, değerler tümüyle çürümüştü. Bu yozlaşma ve çöküş Hz. Peygamber’in (s.a.v) dâvet ettiği yüksek ahlâki seviye ile asla uyumlu değildi. İçki, kumar ve zina çok yaygındı. Kabile asabiyetinden kaynaklanan zulüm, baskı ve zorbalık alıp başını gitmişti.

Haksız kazanç ve gasp oldukça yaygınlaşmıştı. Güçlü güçsüzü, zengin fakiri eziyordu. Geleneği kutsayan ve işini zorbalıkla yürüten Arap câhiliye felsefesi ile hak ve adaleti esas alan, şefkat ve merhamet temeline oturan İslam anlayışı, büyük tezat arz ediyordu. Bu bakımdan İslam’a davet ve tebliğ, söz konusu vasat dahilinde ciddi engeller ve zorluklarla karşı karşıya kaldı. Kurulu düzenin sahipleri düzenlerinin bozulmasını istemiyorlardı.