İzmit’te tepeden mahallenin sokak arasındaki o kadın hiç aklımdan çıkmadı. Gözleri ışıldayarak eline aldığı kağıda baktı ve bulutlandı bakışları. Okuma yazma kursuna gitmiş, sertifikasını da almış, öyle söylemişti az önce. Yanındaki iki kadın hiç okuma bilmediği için biraz da gururlanarak. Ama kağıdı eline alıp da göz gezdirince okumayı unuttuğunu fark etmişti. Kurs bittikten sonra (seyrek olarak bindiği otobüslerin önündeki tabelaları bir aşinalıkla tanıyordu muhtemelen) okumayınca, unutmuştu işte okumayı. Bu çalışmayı kaleme alırken hep aklımdaydın adını unuttuğum kadın. Hep düşündüm, sen, fabrikada çalışan kocan, inşaatta ya da tarlada çalışan bir başkası... Toplumsal işbölümünde fiziksel üretimi üstlenip üstünüze düşeni bir şekilde yaparken zihinsel üretimi üstlenenler sorumluluklarını ne kadar yerine getirebiliyordu. Biliyorum okumayacaksın, haberin bile olmayacak ama bu çalışma sana olan borcumu ödemek içindir...

- Meral Çakır Berzah