Yusuf Alper şiiri üzerine bir "içe yolculuk"tan, "ruh marangozluğu"ndan söz edilir. Bence bu sözler şair psikiyatr da olsa şairin kendini ortaya dosdoğru koyuyor olmasından kaynaklanıyordur. Aslında şairin dış dünya için duyduğu kaygı, yarın adına korkuları, şimdiden şikayetleri onun iç dünyasına doğru bir yolculuk olarak görülüyor. Oysa Yusuf bu üç zamansal eksende şiirini oluştururken, sorguladığı kendi değil, çürümüş, yozlaşmış, baskılara, sömürüye uygun hale gelmiş insanlıktır; kendini insanlık adına hırpalamakta, sorgulamakta, anlamaya çalışmaktadır.