Son derece "hassas" bir konu olan silahlı kuvvet kullanımına karar verme, devletler tarafından temel hukuksal metinlerde, yani anayasalarda düzenlenmektedir. Zira söz konusu olan, egemenlik ilkesi gereği her devletin ancak kendi ülkesinde bulunabilecek silahlı kuvvetlerin bir başka devlet ülkesinde, daha doğrusu hiçbir devletin egemenliğinde bulunmayan alanları da içerecek şekilde ülke dışında askeri amaçlarla bulunmasıdır. Bu çalışmada, silahlı kuvvet kullanımı konusunda özellikle 1961 Anayasası’ndan başlayarak TBMM’ye verilen anayasal yetki çerçevesinde Ekim 2011 itibariyle alınan 56 TBMM kararı etraflıca incelenmektedir. Her bir somut TBMM kararı ve o karara konu gelişmeler ancak bütün ilgili verilerin göz önüne alınmasıyla değerlendirilebileceği için, herhangi bir kararla ilgili ayrıntılı daha doğrusu bütüncül bir inceleme yapılmamıştır. Bunun yerine, ulusal ve uluslararası hukukun sunduğu genel çerçeve kuramsal olarak irdelenmekte ve ilgili TBMM kararları da değerlendirmeye esas konu ve temalar ışığında gözden geçirilmektedir. Bu da, TBMM kararlarını ya da bunlara esas değerlendirmeleri bir yerindelik incelemesine konu yapmaktan çok TBMM uygulamasındaki genel eğilimlerin olabildiğince tespiti ve analizine odaklanmak anlamına gelmiştir.