İtalyan rock müziğinin önemli isimlerinden biri olan Massimo Zamboni’nin Silahın Yankısı kitabı aslında acılı bir döneme ait bir aile hikâyesi, bir yüzleşme; aklama değil ama dönemin koşullarını gözden kaçırmadan yapılan bir sorgulama, anlamaya çalışma çabası. İkinci dünya Savaşı sırasında İtalya’nın Reggio Emilia’sında yaşayan, Roma Yürüyüşüne katılmış, Faşist Parti üyesi, Faşist Parti bölge yönetim kurulu üyesi, Lictor Şalı sahibi dede Ulisse’nin, 1944 yılının 29 Şubat günü, 49 yaşında Emilia Romagna kırsalında öldürülüşü ve sonrasında olanlar üzerine torunu Massimo tarafından kaleme alınan kitap aynı zamanda *her şeyden önce sosyalist insanların şehri olan Reggio*nun da hikâyesi.

Kitabın kahramanlarından çoğu bugün hayatta değil. O acılı yıllarda birbirleriyle kıyasıya mücadele eden bu insanlar; yaşadıkları toprakları ölesiye seven Ulisse, Cervi’ler, Muso, Robinson ve diğerleri bugün Reggio Emilia’nın eski mezarlığında bir arada yatmaktalar.

*Leylekler bu toprakları Ulisse’nin ve düşmanlarının, Cervi’lerin, Muso’nun ve Robinson’un taptığı gibi sevemezler, çünkü onlar bu toprakların ta kendisidir. Tıpkı şimdi bu toprağın tüm diğerleri ile birlikte Ulisse, Cervi’ler, Soragni ve Casoli oldu­ğu gibi. O intikam ve gücü kötüye kullanma döngüsü son buldu, kötülük önüne geçilemeyecek bir şekilde kendini yenmeye devam ediyor. Ölüm, bir kez daha ve sonsuza dek, insanları bedeninden ayırıp, mahluklar olarak geri getirebildi...*