Matematik ile şiirin, matematikçi ile şairin birbirlerine içkinliği hususunda kimler ne demiş? Mesela Kant, *Matematik katıksız bir şiirdir.* cümlesini kurmuş. Alman matematikçi Karl Weierstrass ise şöyle bir senteze ulaşmış: *Bir matematikçi, aynı zamanda şair de­ğilse iyi bir matematikçi sayılamaz.* İmam Şâfi bu sentezi çocuk eğitiminden başlatır: *Çocuklarınıza matematik ve şiir öğretiniz.* Napolyon ise sanki Şâfi’nin söylediğini genelleştirir: *Her insan bi­raz matematik biraz da şiir bilmelidir.* Matematik, felsefe ve edebi­yat alanlarında çalışmaları bulunan Bertrand Russell ise *Matematik doğru açıdan bakıldığında, yalnızca gerçek değil, şahane bir güzellik de içerir.* derken, matematiğin şiirsel estetikle olan ilişkisine atıf yapar.
Malumu ilam edersek, şiir dediğimiz şey, duygu, hayal ve düşün­celerin, belirli bir düzen içinde ve etkileyici bir şekilde anlatımıdır. Şiirde, etkileyicilik dediğimiz zevk ve hazzın yanı sıra, ahenk de önemlidir. Şiirsel ahenk başta ölçü ve uyak olmak üzere sese daya­lı bir takım uyumlarla sağlanır. Uyum ile matematikteki formülleri ilişkilendirebiliriz. Zira matematik dilindeki formülleri şiire benze­tebiliriz. Öyle ya, matematiksel doğruları formüllerle ispat ederken, duygularımızı da şiirlerle sabitleriz. Formüller matematiksel gerçek­liği ahenkli bir şekilde izah etmeye yararken şiirler de duygularımı­zın ritmik ve armonik yansımalarıdır. Şiir nasıl heyecana bağlı bir sanatsa, matematiksel süreçler de o derece heyecan vericidir. Son olarak, şiir bize duygular evreninin anahtarını takdim ederken, ma­tematik bütün evrenin şiirine kapı aralar.
Peki, matematikçi şair ne yapar? Şiirin Matematikselliği işte bunu açıklıyor!