Birçok kimse tarafından çeşitli tarifleri yapılan şiirin, herkes tarafından kabul edilen bir tanımı bulunmamaktadır. Bu nedenle şiir, tarifini yapan kimselere göre farklı bir yönüyle karşımıza çıkmaktadır. Bu durumu da doğal karşılamamız
gerekir. Çünkü herkesin üzerinde mutabık kalacağı bir tarif, şiirin kendi özünü, anlamını ya da varoluş nedenini ortadan kaldırmak olacaktır. Şiir dört duvarla sınırlanacak bir obje veya nesne değildir. Şiir hayaller dünyasına olduğu kadar hayal ötesine uzanan, akıl ve mantığın sınırlamalarına aldırmayan bir süreçtir.

Şair hayallerini kullanmak suretiyle, aklına estiği anda kendisine özel mükemmel bir dünya kurar ve oradan seslenir, kendisine hayranlıkla bakan insanlara. Olmazları olur düşünülemezleri düşünülür hale getirir. Şair, bakan değil, baktığını gören, hem de başkalarının göremediklerini gören kimsedir. Bütün bunları yaparken kelimelerin sihrinden yararlanır. Az söz ile çok şey anlatır. Farklı şekilde anlatır.
Bu ve benzeri nedenlerden dolayı şiir, tüm insanlık tarihi boyunca edebiyatın en önemli ve vazgeçilmez kısmı olmuştur.