Korkakça sığınmalarım vardı,

Ruhumun derinliklerinde bir yerde;

Ve kaşımı çatarak haşince,

Kapısını kapatmışlığım.

Zoraki adımlarla yürüyüp,

Yalancı benliğimle yaşamışım.

Dostlarıma uzattığım el,

Benim değilmiş, kimin ki?

Sahte gülümseyişimde silmişim,

Nefes almanın gerçekliğini;

Ve görmemişim yüreğindeki,

Kilit açmaz zenginliği.