“İstanbul’un şaşkın kalabalığında kendimi kaybetmiştim. Yeni hayatlar, yeni hikâyeler arıyordum kendime. Aradığım hikâyeleri gördükçe daha da yalnızlaşıyordum âdeta. Uzun bir yalnızlığın ardından duyduğum bir hikâye, kafamı bulandırmıştı. Metin’in Emire’ye tam dört yıldır açılamadığını, onca zamandır bu suskunluğun sırrını aramıştım kendimce. Sonunda benimle beraber onlar da karışmıştı bu yalnızlığa. Adımı duyan ve söyleyen herkes bile karışmıştı üstelik…”