O gün-köpeğimin yittiği gün- çok aradım sordum. Kuş yuvalarına, sıçan deliklerine, taş aralarına baktım. Çalmadığım kapı, girmediğim yapı kalmadı.

Ninelerden birisi,"Yukarı doğru giderken gördüm,"dedi. Dedelerden birisi,"Aşağıya doğru koşarken gördüm." Ablalardan birisi, "Ağzında bir kemik vardı. Öyle sanıyorum onu gizlemeye gidiyordu. Köpekler bölüşmek istemediklerini, saklarlar," dedi.

"Acaba nereye saklamış olabilir?"

"Bilmem. Köpek, senin köpeğin… Sen bilmezsen, ben nereden bileyim?"

Doğru söylüyordu. O cingöz benim köpeğimdi, benim arkadaşımdı. Onunla ilgili her şeyi benim bilmem gerekirdi....