“Rüyamda görmüştüm; kanatlarım yanmış, yere düşmüştüm. Hiçbir düşmek, kendimizi bulmamız için kaderimize yazılmış düşmeye benzemez.
Kişi, kendini bulduğu anda, yerde veya gökte olmak onun için fark etmez. Çünkü, yer ve gök aşkın rengine boyanır, insan kendisi ile bir olunca.”

*******

Başkalarının hayat hikâyelerini yazmak için çıktıkları yolda, kendi hayat hikâyelerinin yazılmaya en değer olduğunu nereden bileceklerdi? Başkalarının hikâyelerini dinlerken, kaderin onlara kurduğu hayatı nasıl fark edebilirlerdi?

Anadolu’muzun acıklı yaşam öykülerini kendine has anlatım şekli ve üslubuyla Gazel Yiğit, yeniden ele alıyor.

Cemal KOÇYİĞİT