Şeyma en çok bu elma ağacını seviyordu. Âdeta bu ağaçla duygusal bir bağ kurmuştu. Arkadaşları olmadığı zamanlarda da meyve bahçesine gider ve en sevdiği biricik elma ağacının gölgesinde oturup masallar, hikâyeler okurdu. Ağaç da âdeta Şeyma’yı duyarmışçasına dallarının hışırtısıyla ona eşlik ediyordu.*

Yazar bu hikâyede, evin arka bahçesine ektiği tohumların kocaman bir elma ağacına dönüşmesinden ilham alan kitabın küçük kahramanı Şeyma’nın başarıya giden öyküsünü anlatmaktadır.