Bir kilisenin tecrübe edebileceği en büyük bereketlerden biri, önderleri ve öğretmenlerinin, Rab’bi sevmeleri ve Sözü’nden sevinç duymalarıdır. Önderlerin Kutsal Yazılar’a adanmış bir şekilde bağlı, Tanrı’nın isteğini aramaya hevesli ve kiliseye Rab’bi hoşnut eden bir biçimde önderlik etmeye kararlı oldukları bir kilise, insanın yüreğini sevindirir. Böyle önderler, daha iyi önderlerdir. Çünkü kendilerine Tanrı tarafından verilmiş olan önderlik yükümlülüklerini göz ardı etme eğilimleri çok daha azdır.
İtaat, güçlü bir motivasyondur. İtaatkâr önderler, inanlı kardeşlerini sever ve onlara hizmet ederler.