"Hayatı sevdim, insanları sevdim. Ama yenildim..."

*Hoşlanmadığı sözler söyleyen bir şairin kafasına bardak fırlatacak kadar tavizsiz, hasta yatağında bir gençlik dergisine öykü yazacak kadar sevecen, `bahardan hoşlanışım’ diyecek kadar yaşama bağlı. Öleceğini bilip ‘Hoş Geldin Ölüm’ diye kitap yazacak kadar cesaretli. Bir cezaevi yaşamını; hüznü, acıları kadar eğlencesiyle kaleme alacak kadar muzip. Ve erken ölecek kadar aceleci...*

Kanser denen illet hastalık bir göğsünü alıp ciğerlerine yerleştiğinde çok gençti, kırk yaşındaydı ve göz açıp kapayıncaya kadar, tüm yakınlarının şaş-kın bakışları arasında göçüp gitti Sevgi Soysal. *Ölümü bekleyen biri olmak istemiyorum. Bu bana ters geliyor işte. Bir de bu çocuklar için kötü oldu. Henüz çok küçük bunlar. İlkokula başlamalarını görmek isterdim.*

Kısacık yaşamına dört roman, üç öykü ve bir anı kitabı sığdıran Sevgi Soysal’ın her yazara nasip olmayacak yaşam öyküsünü sözcüklere döken Erdal Doğan okura Sevgi Soysal’la buluşma, dertleşme şansı veriyor.