Ancak sevgi dolu bireylerin hayat sürdüğü ailelerde yaşayanlar, bahara beste yapan kuşların dinginlik veren şarkısını duyabilirler. Birbirlerini yiyip bitiren yorgun bedenlerin ve ölgün ruhların yaşadığı evlerse mezarlıktan farksızdır. Hayatın geri kalanını güzelce yaşamak, onlar için neredeyse imkansızdır. Geçmişte yaşadıkları, bir türlü peşlerini bırakmaz. Oysa hayat, kavgaya zaman ayıramayacak kadar kısadır.  Rayları şaşırmadan izleyen ve lokomotifi doğru yöneten makinistlere ne kadar çok ihtiyaç var! Çünkü çağımızın makas değiştirttiği trenler, arzu edilen istasyonlara gitmek yerine bir bilinmeze doğru geçip gidiyor. 

Bu geliş gidişlerin her birinin iz bırakmış hikayeleri var. Hayatın akışı içinde kavuşmalar, sevinçler, mutluluklar, ayrılıklar, hüzünler ve acılar gizlidir her zaman.
Gelmek ve gitmek... Yaşantının özeti. Birine göre giden, diğerince gelendir. Ama keşke şu kısacık hayatın gerçek anlamını bilerek yaşayabilse insan! O zaman her şey çok daha farklı olur. Bu dünyada önemli olan; insan olabilmek, insan kalabilmek ve insan olarak ölebilmektir. Gerisi boş.